KAHRAMANMARAŞ’taki depremlerden sağ kurtulup şehre dönen AKUT Trabzon gönüllülerinden Serkan Aktuğ Günaydın, duygulandıklarını belirterek, “Orada çalışırken değil, oturup düşününce etkilendik. döndükten sonra babanın kızının elini tutan fotoğrafı her zaman gözümüzün önünden gitmiyor.Çok duygulanıyoruz.Uykularımız oluyor.Ama bunları aşmamız lazım” dedi.
Kahramanmaraş’ta meydana gelen yıkıcı depremlerde Türkiye’nin dört bir yanından ve birçok ülkeden gelen arama kurtarma ekiplerinin çabalarıyla yüzlerce kişi enkazdan çıkarıldı. Trabzon’dan afet bölgesine giden AKUT gönüllüleri de yarıştıkları arama kurtarma çalışmalarında 53 kişiyi enkazdan canlı olarak çıkardı.
Depremin merkez üssü Kahramanmaraş’ta çok sayıda canı kurtaran AKUT Trabzon ekibinin lideri Köksal Ofluoğlu, 28 kişilik ekiple kente gittiklerini ve bölgedeki diğer ekiplerle görüştüklerini söyledi. AKUT olarak Kahramanmaraş’ta 53 kişiyi kurtardıklarını ifade eden Ofluoğlu, “Bu bizim için bir şeref nişanı. Keşke daha fazlasına ulaşabilsek. Daha fazlasına ulaşamamak en büyük üzüntümüz. Olayları olabildiğince kendi içimizde görürüz.Olay sırasında değil döndükten sonra.Sonra çeşitli duygusal travmalar yaşayabiliriz.Olay boyunca bunları düşünmemeye çalışırız.Hayat odaklı çalışırız.En büyük amacımız İnsanlara canlı olarak ulaşmak. Orada bizi çok fazla etkilemiyor ama dönüşümüzden sonra etkileri olabiliyor.” Günaydın da afet bölgesine gelen herkesin hayat kurtarmak için seferber olduğunu söyledi. Bölgedeki tahribatın boyutunu anlatan Günaydın, “Orada böyle bir görevde yer almaktan elbette gurur duyuyoruz. Bir şeyler yapabilmek büyük bir gurur ama yetmez, yapmak istiyorsunuz. Elimizden geldiğince ekip olarak hep birlikte hayatlara dokunmaya çalıştık, hayatlar kurtardık. Büyük bir yıkım oldu. Oradaki ekipler, hem halk, hem vatandaş, hem de bizim gibi gönüllü ekipleri canla başla mücadele etti, hayatlara dokunmaya çalıştı. . Güzel şeyler yapıldı ama büyük bir yıkım oldu.” Kurtarma çalışmaları sırasında duygusal olarak zorlayıcı durumlar yaşandığını belirten Günaydın, şunları söyledi:
“Hiçbirini ayırt edemezsiniz. Hepsinin farklı travmaları ve üzücü yönleri var. 5 kişilik bir aileden 3 kişiyi çıkardık. Son hatırladığım babayı dışarı çıkardığımızda çıkmak istememiş olması. diğer oğlu gitmeden önce enkaz, çok etkilendiğimizi söyleyemeyiz ama dönünce oturup düşününce mesela babanın kızının elini tutan fotoğrafı hep gözümüzün önünde. Gözler tabii ki duygulanıyoruz, gece düşününce uykumuz kaçıyor ama bunları aşmamız gerekiyor.
